Ładny widok na Ustkę i zachód słońca. Za 4 PLN stanowczo warto!!
23.07.2010Latarnia morska w Ustce stoi u nasady wschodniego falochronu osłaniającego wejście do portu, leżącego u ujścia rzeki Słupi do Bałtyku. Przez wieki Ustka była morskim okne m na świat Słupska, który w XIV wieku należał do Związku Miast Hanzeatyckich i odgrywał dużą rolę na Pomorzu. W 1831 roku Słupsk sprzedał port w Ustce Prusom i od tego czasu nastąpił planowy rozwój słupskiego portu, a szczególnie jego urządzeń portowych. Ujście Słupi zawsze należało do niebezpiecznych i trudnych nawigacyjnie z powodu silnych prądów przybrzeżnych i silnych wiatrów wiejących prostopadle do osi toru podejściowego. Dlatego też jednym z najważniejszych zadań stała się wtedy budowa latami morskiej, która wskazywałaby bezpieczną drogę do portu. W 1871 roku postawiono przy stacji pilotów maszt, na który wciągano olejową latarnię z aparaturą Fresnela. Latarnia świeciła światłem czerwonym na odległość około 6 mil morskich [Mm], a wysokość światła wynosiła 11,6 m nad poziomem morza. W 1892 roku zbudowano, z czerwonej licowanej cegły, nową stację pilotów z ośmiokątną wieżą przylegającą od zachodniej strony do budynku. Na szczycie wieży umieszczono w laternie optykę z nowocześniejszą soczewką, ale o tych samych parametrach co poprzednia. Dopiero w 1904 roku zmieniono charakterystykę światła na białe, przerywane. Latarnia w takim kształcie przetrwała do dnia dzisiejszego i po zakończeniu II wojny światowej, już od 15 listopada 1945 roku wskazuje drogę wszystkim żeglującym po Bałtyku. Należałoby jeszcze zaznaczyć, że po wojnie latarnia morska nosiła nazwę Postomino i dopiero od l stycznia 1947 roku zmieniono jej nazwę na Ustka. Budynek latami, podobnie jak neogotycki kościół z 1882 roku, stanowi jeden z niewielu ocalałych w Ustce po wojennych zawieruchach obiektów, wartych zwiedzania.
Daro • 01.08.2008
