Latarnia morska w Ustce

Latarnia morska w Ustce

Latarnia morska w Ustce zbudowana została w 1892 roku, zaś od 1993 widnieje w rejestrze zabytków Pomorza. Jej wysokość to niespełna 20 metrów. Jeśli zdecydujemy się na zwiedzanie wieży, odległość tę będzie trzeba pokonać po betonowych, a później metalowych stopniach - łącznie jest ich 68. Warto jednak wejść na szczyt. Pierwszą zaletą jest możliwość obserwowania z bliska układu soczewek latarni, drugą natomiast panorama, która rozpościera się z samej góry. Latarnia morska w Ustce zlokalizowana jest tuż przy ujściu rzeki Słupi do morza, na niewielkim wzniesieniu. Właśnie dlatego widoki ze szczytu wieży są tak wyjątkowe. Światło latarni na morzu można dostrzec z nawet 33 metrów, choć oczywiście zależy to od wielu czynników, wpływających na widoczność. Wieża ma kształt ośmiokąta. Przylega do niej kwadratowy budynek, w którym czas spędzają latarnicy. Z tym ciekawym architektonicznie obiektem, związana jest legenda o marynarzu, którego duch mieszka tam do dziś. Historię latarni morskiej w Ustce, jak i wszelkie ciekawostki oraz podania, chętnie opowiadają - oprowadzający po zabytku - lokalni przewodnicy.

Opinie

  • Ładny widok na Ustkę i zachód słońca. Za 4 PLN stanowczo warto!!

    23.07.2010
  • Latarnia morska w Ustce stoi u nasady wschodniego falochronu osłaniającego wejście do portu, leżącego u ujścia rzeki Słupi do Bałtyku. Przez wieki Ustka była morskim okne m na świat Słupska, który w XIV wieku należał do Związku Miast Hanzeatyckich i odgrywał dużą rolę na Pomorzu. W 1831 roku Słupsk sprzedał port w Ustce Prusom i od tego czasu nastąpił planowy rozwój słupskiego portu, a szczególnie jego urządzeń portowych. Ujście Słupi zawsze należało do niebezpiecznych i trudnych nawigacyjnie z powodu silnych prądów przybrzeżnych i silnych wiatrów wiejących prostopadle do osi toru podejściowego. Dlatego też jednym z najważniejszych zadań stała się wtedy budowa latami morskiej, która wskazywałaby bezpieczną drogę do portu. W 1871 roku postawiono przy stacji pilotów maszt, na który wciągano olejową latarnię z aparaturą Fresnela. Latarnia świeciła światłem czerwonym na odległość około 6 mil morskich [Mm], a wysokość światła wynosiła 11,6 m nad poziomem morza. W 1892 roku zbudowano, z czerwonej licowanej cegły, nową stację pilotów z ośmiokątną wieżą przylegającą od zachodniej strony do budynku. Na szczycie wieży umieszczono w laternie optykę z nowocześniejszą soczewką, ale o tych samych parametrach co poprzednia. Dopiero w 1904 roku zmieniono charakterystykę światła na białe, przerywane. Latarnia w takim kształcie przetrwała do dnia dzisiejszego i po zakończeniu II wojny światowej, już od 15 listopada 1945 roku wskazuje drogę wszystkim żeglującym po Bałtyku. Należałoby jeszcze zaznaczyć, że po wojnie latarnia morska nosiła nazwę Postomino i dopiero od l stycznia 1947 roku zmieniono jej nazwę na Ustka. Budynek latami, podobnie jak neogotycki kościół z 1882 roku, stanowi jeden z niewielu ocalałych w Ustce po wojennych zawieruchach obiektów, wartych zwiedzania.

    Daro • 01.08.2008

Lokalizacja

To miejsce nie posiada jeszcze oceny. Dodaj pierwszą.