Usteckie trzecie molo to, żelbetowy falochron, wrzynający w się w morze przy malowniczej i spokojnej zachodniej plaży. Tymczasem miały tu bazować najeżone działami krążow niki i tankowce z ropą. W ramach czteroletniego planu budowy III Rzeszy Hermann Goering zatwierdził na tę inwestycję dziesiątki milionów marek. Otwarcie wielkiego terminalu Hitlera zaplanowano na wiosnę 1941 roku. Ale wybuchła wojna i zamiast dwóch kilometrów molo zbudowano tylko około 200 metrów. Do pomysłu dokończenia inwestycji powrócono w latach 70. XX wieku, w dobie inwestycji ekipy Edwarda Gierka. Tym razem molo miało się stać elementem wielkiego kompleksu stoczniowo – portowego, nazwanego Stocznia "Środek". Plan rozwoju województwa słupskiego z lat siedemdziesiątych przewidywał stworzenie w Ustce do roku 2010 ośrodka przemysłu okrętowego, zatrudniającego 11 tys. ludzi! Stocznia miała zająć całą zachodnią część portu – wraz z plażą, wydmami i lasami - aż po koszary. Miały tu stanąć hale produkcyjne, suwnice, dźwigi i dwa pływające doki. Pechowe dotąd molo stałoby się elementem nowoczesnego pirsu z dwoma żurawiami i torami kolejowymi. Inwestycję jednak wstrzymano, po raz drugi niwecząc szansę mola na stanie się w końcu elementem jakiejś większej sensownej całości.
10.01.2017