Załęczański Park Krajobrazowy
Załęczański Park Krajobrazowy
Załęczański Park Krajobrazowy

Załęczański Park Krajobrazowy

Opinie

  • 5
    Wyjątkowy Pobyt: styczeń 2011

    warto przypomnieć iż Załęczański Park Krajobrazowy powstał stosunkowo nie dawno jeszcze w latach 60tych na tym terenie znajdowała się miedzy innymi wieś licząca około 60 domostw o nazwie Jarzębie były to tereny w znacznej mierze należące do rodu rodziny Jarząbów i które to tereny wywłaszczone przez władzę komunistyczną i nie uregulowane prawnie po dziś dzień wchodzą w skład dzisiejszego teraz Parku Krajobrazowego ówczesne władze jak i teraźniejsze nigdy nie rozliczyły się z ówczesnymi posiadaczami tych terenów

    15.07.2015
  • Park obejmuje część Wyżyny Wieluńskiej, tereny leżące w zakolu rzeki Warty (tzw. Łuk Załęczański) oraz przełomy Warty przez Wyżynę Wieluńską (Działoszyński i Krzeczowski) . Powierzchnia parku wynosi 14 750 ha, a strefy ochronnej 12 010 ha. Około 53% powierzchni parku stanowią lasy, 34% grunty orne, 10% użytki zielone i wody, a 3% osadnictwo. Występujące tu ostańcowe wzgórza są wysuniętym najdalej na północ Polski tego typu formacjami. Warto zobaczyć przepiękny odcinek Warty z dwoma przełomami i bujną roślinnością nadrzecznych błoni i starorzeczy, a także rozległe kompleksy leśne, m.in. ponad 100-hektarowy rezerwat Dąbrowa w Niżankowicach, w lasach wewnątrz kolana Warty, oraz torfowisko Suchy Ług koło Bobrownik. Licznie występują tu zjawiska krasowe (leje krasowe, jaskinie krasowe, suche doliny). Bogata flora ZPK i jego otuliny liczy prawie 770 taksonów roślin naczyniowych, ok. 100 gatunków mszaków i ok. 80 gatunków porostów, obecnie na obszarze ZPK występuje 39 gatunków roślin naczyniowych podlegających ochronie, w tym 25 objętych jest ochroną ścisłą, ponadto stwierdzono tu ok. 30 gatunków roślin rzadkich w skali kraju lub regionu, gatunków górskich oraz występujących na granicy zasięgów geograficznych. Znaczną część powierzchni Parku, około 49%, zajmują lasy. Tylko niewielkie fragmenty stanowią wartościowe, wielogatunkowe drzewostany . Dominują siedliska borowe. W większości są to monokultury sosnowe o słabej kondycji, na bardzo ubogim piaszczystym podłożu. Szczególnie dotyczy to lasów we wnętrzu "Wielkiego Łuku".

    05.07.2013

Lokalizacja

5
Wyjątkowy na podstawie 2 opinii