Park Mużakowski rozciąga się zarówno po polskiej, jak i niemieckiej stronie Nysy Łużyckiej i jest jednym z najwybitniejszych osiągnięć europejskiej architektury XIX w. T wórcą parku był właściciel dóbr mużakowskich Hermann von Puckler. Jego budowa została rozpoczęta 1 maja 1815 r. kiedy Puckler powiadomił mieszczan miasta Muskau o planie budowy parku, który połączy przejawy współżycia natury, kultury, techniki i ducha na ok. 1000 ha. Książę Puckler tworzył park w l. 1815–1845, niestety przeszacował on swoją inwestycję i nie dokończywszy wszystkich założeń wobec bankructwa zmuszony był sprzedać park, co przerwało jego rozwój i nie pozwoliło na realizację planów. Ale już niedługo park kupił książę Fryderyk Niderlandzki, który zarządcą dóbr zrobił ucznia Pucklera – Eduarda Petzolda. To on wystarał się o kontynuowanie działa swojego nauczyciela, co pozwoliło na rozbudowanie parku. Ostatni przed wojną właściciele hrabiowie von Arnim wystarali się o objęcie centralnej części parku ochroną prawną i stworzenie tam rezerwatu Park Muskau. W 1945 r. zabudowania parkowe zostały w większości zniszczone, a ustanowienie granicy Polski na Odrze i Nysie Łużyckiej podzieliło park na dwie części. W 1989 r. po nawiązano polsko-niemiecką współpracę na rzecz rekonstrukcji i ochrony Parku Mużakowskiego. Powierzchnia parku to dziś 700 ha, z czego 500 znajduje się po stronie polskiej. Od 1988 r. czuwa nad nim Ośrodek Zabytkowego Krajobrazu w Warszawie, który zajmuje się ochroną i renowacją parku. Park jest świetnie przygotowany na turystów pieszych, rowerowych i konnych.
17.07.2014
