Kościół pw. św. Idziego jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu koniecpolskiego należącego d o diecezji kieleckiej. Drewniany, XVIII-wieczny kościółek jest obiektem jednonawowym konstrukcji zrębowej. Co rzadkie w przypadku świątyń drewnianych, nie jest orientowany. Jego mniejsze i węższe od nawy prezbiterium zamknięte zostało prostokątnie z wydzieloną wewnątrz bryłą zakrystią. Kruchta znajduje się od frontu nawy. Obiekt pokrywa dach dwukalenicowy, kryty gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią. Wnętrze kościoła jest bogato zdobione i pełne przepychu, jako że reprezentuje w większości styl barokowy i rokoko. Wewnątrz podziwiać można pozorne sklepienie kolebkowe z zaskrzynieniami w nawie. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch kolumnach z wybrzuszonym parapetem w części środkowej. Belkę tęczową ozdabia barokowy krucyfiks z XVIII w. Na szczególną uwagę w wystroju wnętrza kościoła zasługują ołtarze. Główny reprezentuje styl rokokowy i pochodzi z końca XVIII w. (z czasów przebudowy świątyni). Jego centralne miejsce zajmuje obraz patrona – św. Idziego. Boczne ołtarze są barokowe, datowane na początek XVIII w. Ponadto cenna jest rokokowa drewniana chrzcielnica i dwie ławy kolatorskie, a także obraz Najświętszej Maryi Panny z tajemnicami różańca świętego. Przed kościołem stoi zabytkowa dzwonnica, wzniesiona w 1808 r. w konstrukcji słupowej, na planie kwadratu, którą pokrywa łamany dach namiotowy. Kościół pw. św. Idziego znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego, który integruje zabytkowe obiekty drewniane, głównie sakralne, pochodzące z różnych epok.
08.09.2014
